Daar zaten we dan, bij de Starbucks naast de A12 bij De Meern. Vreemden voor elkaar en toch onmiskenbaar vader en zoon. Houding, oogopslag gelijk. Ik keek voor het eerst in 40 jaar in de spiegel van de toekomst. Zo startte de hernieuwde kennismaking met mijn vader.
Door omstandigheden was het contact weg. Nu was het de tijd om de draad weer op te pakken. Eerder was het te vroeg, te onzeker, te druk met andere zaken. En ondanks het gemis ga je gewoon verder met je leven. De nieuwsgierigheid won het van de schroom, het verlangen van de onzekerheid. Maar hoe doe je dat? Zo opnieuw beginnen met een vader-zoon-relatie? Dat is nog niet zo makkelijk.
Vandaag is het vaderdag, een mooie gelegenheid om dit verhaal eens te delen. Want jarenlang had ik op vaderdag andere activiteiten. Tuurlijk, er waren stiefvaders en schoonvaders, maar een bezoek bij mijn eigen vader op vaderdag was iets dat ik eigenlijk niet kende, het zat helemaal niet in mijn systeem. En nu mijn vader sinds twee jaar weer in mijn leven is, is het wennen. Wil ik er aan denken, en soms vergeet ik het toch. Op de automatische piloot doe ik mijn zondagse dingen en ga ik mee naar schoonvader en bereid ik me voor op de nieuwe week.
Bij de beoefening van meditatie en mindfulness wordt vaak gesproken van een beginner’s mind. Of zoals mijn leraar het altijd zo mooi zei: “doe het alsof je het helemaal voor het eerst doet”. In mijn nieuwe relatie met mijn vader moet ik daar vaak aan denken. Want er is een vanzelfsprekende band, maar die is niet zoals gebruikelijk opgebouwd door de jaren heen. En alles gaat eigenlijk alsof we elkaar helemaal niet kennen. Dus hoe vertel je iets voor het eerst? Hou je het alleen bij de highlights of oppervlakkigheden? Want wat als er iets spannends op komt of iets emotioneels. Dan is de band er nog niet om dat helemaal te uiten.
Gelukkig hadden mijn vader en ik vorige week al een vroege vaderdag. We zagen elkaar weer en ik had me voorgenomen gewoon weer opnieuw te beginnen. Verwachtingen los te laten, te doen alsof we elkaar weer voor het eerst ontmoetten en echt oprecht nieuwsgierig te zijn. En tegelijkertijd ook open te zijn en te vertellen wat in me op komt zonder te wachten op een vraag. En dat ging wonderbaarlijk goed. Zo leer ik beetje bij beetje mijn vader en ook mezelf kennen. Zie ik mijn eigenwijsheid en koppigheid terug en kunnen we daar hartelijk om lachen. En ook soms de onzekerheid.
Elke dag is weer een mooi moment om opnieuw te beginnen, met een frisse blik naar een situatie te kijken. Soms helpt het als er iemand mee kijkt en kan spiegelen. Heb je ook behoefte aan een frisse blik? Of wil je je gewoon weer eens lekker vrij in je lichaam voelen? Maak dan een afspraak!