Met het mooie weer is niets prettiger dan af en toe lui in de zon te liggen. Tijd om van alles te overdenken of gewoon niets. Een interessante vraag die ik de laatste tijd wel vaker in de praktijk hoor: "is dat normaal?". Cliënten vragen zich dan bijvoorbeeld af of wat ik " aparts" voel aan hun spieren, lichaam of hun energie “normaal” is. Ik moet inmiddels bekennen dat ik niet meer een definitie van normaal heb. Elke persoon heeft een uniek lichaam en is gevormd door ervaringen in het leven. En het lichaam is ook niet iets statisch, het verandert continu. Dat feit is op zich “normaal”. Ik vind het dan ook altijd interessant om de vraag te beantwoorden met een wedervraag: “is het volgens jou niet normaal?” Een afwijking van de norm hoeft niet per se iets verontrustends te zijn, maar onze geest denkt daar nog wel eens anders over. Het onderzoek ernaar is pas echt interessant.
Wat maakt toch dat mensen zich zo graag willen vergelijken met een norm, die van zichzelf of die van anderen? Als mens zijn we in de basis nog steeds kuddedieren, afhankelijk van sociale waardering in de groep waar je leeft. Alleen die kleine overzichtelijke jager-verzamelgroepjes, daar leven we niet meer in. We worden door alle beelden en ideeën van over de hele wereld beïnvloed. En die beelden kunnen behoorlijk normatief zijn. Want we hebben het allemaal wel heel complex gemaakt. Om in de groep te passen moet je individueel sterk zijn en goede keuzes maken die voor jou belangrijk zijn zeggen die uitingen bijvoorbeeld. Maar passen die expressies niet in de normbeelden, welke keuze maak je dan?
Ik vond het opvallend dat die vraag over wat normaal is in deze zomermaanden opkwam. Het is namelijk al sinds juni "Pride month". Wereldwijd, nou ja, in de meeste westerse landen waar je niet gelijk in de gevangenis wordt gegooid, is juni bestempeld als Pride Month, maar in juli en augustus zijn er evenzo veel activiteiten. Dus ik zie het maar als een Pride Summer! Mijn eigen ontdekking van mijn homoseksualiteit was best spannend en ook eng. De beelden van homo’s die ik kende waren de beelden die je meestal in de media of online ziet als er in Amsterdam de Canal Parade is geweest. De meest expressieven worden uitgelicht in videoshots of foto’s. Geweldig om die uitbundige mensen te zien, maar ik voelde me altijd meer een huis-tuin-en-keuken-homo. Zo expressief, kleurrijk of schaars omhuld in leer, dat was ik niet. Was ik dan toch geen homo of was ik dan niet vrij?
Gelukkig ging mijn coming-out prima. Opmerkelijke wending: het verraste niemand! En niemand zat er mee. Het was vooral mijn eigen ongemak geweest. En inmiddels ken ik gelukkig nog veel meer huis-tuin-en-keuken-homo’s naast ook de meer expressieve en kleurrijke types en weet ik dat ik op mijn heel eigen wijze mijn eigen kleuren laat zien. Toch blijft de spanning tussen ik en de ander me altijd boeien. En het is niet altijd makkelijk je te herinneren dat je in je basis-Zijn altijd al helemaal vrij bent. De schrik na een sociale onhandigheid kan die vrijheid soms best inperken. De kunst is om dat er ook maar bij te nemen. Op te merken dat het gebeurt, bekijken waarom het gebeurt en weer tot rust komen om te reflecteren, en er van te leren.
In mijn praktijk oefen ik tijdens lichaamsgericht werken met het opmerken van sensaties in het lijf. Inmiddels is het voor mij de "normaalste" zaak van de wereld. Ik vind het heel opmerkelijk dat dat niet wordt geleerd op school. Echt luisteren naar je lichaam en de sensaties die je waarneemt geeft vaak zo’n helder beeld op wat er letterlijk in je leeft. Ademhalingsoefeningen, yoga en massage zijn hulpmiddelen om het bewustzijn te vergroten waardoor je beter kunt luisteren, en daarmee vermijd je dat je krampachtig jezelf probeert te fixen.
Follow up: niet-Doen
In mijn vorige blog schreef ik over het niet-Doen. Hoe streven naar doelen me soms zo kunnen afleiden van wat belangrijk is. En het valt me op dat we steeds meer crises hebben (hoeveel heb jij er al geteld?). En daarbij is het doel om de crisis op te lossen. Voor stikstof hebben we een KPI, voor het klimaat een ander, maar voor sommige hebben we nog geen KPI en dan zijn we doelloos. Mensen streven en buitelen over elkaar om de ander de maat te nemen wanneer die ander nietsvermoedend een ander perspectief wordt gepresenteerd. Waar de wetenschap iets veranderlijks is (het is waar totdat iets anders wordt bewezen), wordt die soms ook vastgedacht.
Andere perspectieven die worden geboden worden gelijk gezien als de wetenschap ontkennend, maar wat weten wij nou eigenlijk als mensen? Normaal gesproken laat ik deze online twists aan mij voorbij gaan, maar ineens voelde ik het diepe verlangen om te handelen en schreef ik een reactie. De discussie ging niet meer over hoe we nu als mensheid ons leven beteren en gedrag veranderen, maar over of het wel waar was wat de plaatser zei en in hoeverre dat dan wel of niet wetenschappelijk was (het ging over klimaatverandering). En tegelijkertijd zit iedereen op het door datacenters energieverslindende platform te reageren vanuit de luie stoel op een mooie zonovergoten vliegvakantiebestemming.
Wat ben jij aan het niet-Doen? Of misschien niet-meer-Doen? En wat ben je weloverwogen wel aan het doen? Laat een reactie achter!
Wil je aan de slag met het thema ik en de ander. Heb je het idee dat je lijf je meer te vertellen heeft en dat het hoofd wel eens wat rustiger mag?
Kom kennismaken in mijn praktijk. Met een geheel vrijblijvende doorbraaksessie van 30 minuten vertel ik je hoe mijn 3 maanden traject "Ontdek je zachte kracht" je kan helpen om je weer open, compleet en ontspannen te voelen?
Plan jouw afspraak vandaag nog in:
Inspiratie
Prof. dr. Bessel van der Kolk is een in Nederland geboren Amerikaanse wetenschapper. Zijn boek Traumasporen is voor veel mensen een grote inspiratie. Zo ook voor mij, want het bracht mij op het spoor om te onderzoeken of de Thaise Yoga massage ook kan helpen bij het verlichten van trauma. Mijn conclusie: dat kan! Geen zin om te lezen? Binnenkort, op 28 augustus is hij te zien in Zomergasten op de NPO (lineair of streamen, kies je optie).
In het kader van het niet-Doen ben ik weer eens niet-functioneel gaan bewegen. Dit keer brachten mijn benen me bij mijn nieuwe yogaschool in Arnhem: Woodworks. Een aanrader! 3 september bestaan ze een jaar en is er een open dag. Niet te missen!
Even lekker ontspannen of mediteren? Ik hou zelf van een prettige achtergrondmuziek. Deze keer raad ik een album van East Forest aan, uit 2016 dat wel, maar erg prachtig. Ook fijn om op de oortjes te hebben tijdens een wandeling of op een mooi plekje naar de natuur kijken.
Comentários